eattu thokai

உரைநடைத் தமிழில் சங்க இலக்கியம் எட்டுத்தொகை-Ettu Thogai



Notify Me (When in stock)
Category : Sanga Ilakkiyam
Author: M.Narayana Velupillai
Publisher: Narmadha Pathippagam
Availability: Out Of Stock
Price: Rs.60


   
Add to Wish List
All products sold at nammabooks.com are 100% brand new and original books

Free Home Delivery for order value greater than Rs.400, otherwise add Rs.35 for shipping

  0 reviews  |  Write a review

DescriptionReviews (0)Related Books (5)
சங்க இலக்கியங்களில் பத்துப்பாட்டு, எட்டுத்​தொ​கை, பதி​னெண் கீழ்க்கணக்கு என மூன்று பகுதிகள் உள்ளன. இரண்டாம் பகுதியாக எட்டுத்​தொ​கை பற்றியது. இதில் அடங்கிய எட்டு நூல்க​ளைப் பற்றியும் எளிய இனிய உ​​ரைந​டையில் இக்கால சந்ததியாருக்கு சங்க இலக்கியங்கள் பற்றி ​தெரிந்து ​கொள்ளும் வ​கையில் எழுதியுள்ளார் ஆசிரியர்

sanga elakkiyangal

Kalingathup Parani -69
“He’ll come” you swing it open
“He won’t” you swing it close
You swing it all night
till the hinges erode, Open that door.

வருவார் கொழுநர் எனத்திறந்தும்
வாரார் கொழுநர் எனவடைத்தும்
திருகும் குடுமி விடியளவும்
தேயும் கபாடம் திறமினோ.

A poem from Kalingathu Parani. The poet is asking the women who are angry with their husbands returning from war. “Awaiting him, you swing the door open and close so many times that the hinges erode. Open that door and welcome your victorious husbands”.

Kalingathu p Parani is a short literary work (சிற்றிலக்கியம்) written by Poet Jayamkondar in 12th century. It is written in praise of Kulothunga Cholan’s general Karunakara Thondaiman who invaded and conquered Kalinga country (present day Orissa). Poems 21-74 are the bard calling the women of Kanchi (present day Kancheepuram, the town of Karunakara Thondaiman) to open their doors and hear the valor of their hero. These 54 poems are erotically charged. The next chapters of the work are gory descriptions of battle field and the ghosts getting together for a feast of dead bodies.

Parani is a form of poetic work that is sung in praise of a warrior. It is generally named after the battle. Since this about the battle of Kalinga, it is called Kalingathup Parani.

kalingathu parani

Kalingathup Parani -69
“He’ll come” you swing it open
“He won’t” you swing it close
You swing it all night
till the hinges erode, Open that door.

வருவார் கொழுநர் எனத்திறந்தும்
வாரார் கொழுநர் எனவடைத்தும்
திருகும் குடுமி விடியளவும்
தேயும் கபாடம் திறமினோ.

A poem from Kalingathu Parani. The poet is asking the women who are angry with their husbands returning from war. “Awaiting him, you swing the door open and close so many times that the hinges erode. Open that door and welcome your victorious husbands”.

Kalingathu p Parani is a short literary work (சிற்றிலக்கியம்) written by Poet Jayamkondar in 12th century. It is written in praise of Kulothunga Cholan’s general Karunakara Thondaiman who invaded and conquered Kalinga country (present day Orissa). Poems 21-74 are the bard calling the women of Kanchi (present day Kancheepuram, the town of Karunakara Thondaiman) to open their doors and hear the valor of their hero. These 54 poems are erotically charged. The next chapters of the work are gory descriptions of battle field and the ghosts getting together for a feast of dead bodies.

Parani is a form of poetic work that is sung in praise of a warrior. It is generally named after the battle. Since this about the battle of Kalinga, it is called Kalingathup Parani.

muththolaeram

முத்தொள்ளாயிரம்
இந்த பக்கம் சில பிரச்சனைகளை கொண்டுள்ளது
← முத்தொள்ளாயிரம் →
முத்தொள்ளாயிரம் என்பது தமிழ் இலக்கியத்தில் தொகை நூல் வகையைச் சேர்ந்தது. இந்நூலின் பாடல்களைப் பாடிய புலவர் யாரென்பது தெரியவில்லை. இவை சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்கள் மீது பாடப்பட்ட பாடல்கள் அடங்கிய நூல். ஒவ்வொரு மன்னரைப் பற்றியும் தொள்ளாயிரம் பாடல்கள் வீதம் இரண்டாயிரத்து எழுநூறு பாடல்கள் அடங்கிய தொகுப்பு எனக் கருதப்படுகின்றது. இந்நூல் முழுமையும் கிடைக்கவில்லை. பல்லாண்டுகளுக்கு முன்னர்ப் புறத்திரட்டு ஆசிரியர் நூற்றொன்பது பாக்களை மட்டும், தம் தொகை நூலில் திரட்டி வைத்துள்ளார். அவை கடவுள் வாழ்த்தாக ஒன்றும், சேரனைப் பற்றி இருபத்திரண்டும், சோழனைப் பற்றி இருபத்தொன்பதும், பாண்டியனைப் பற்றி ஐம்பத்தாறும் சிதைந்த நிலையில் ஒன்றுமாகக் காணப்படுகின்றன. இவை அனைத்தும் வெண்பாக்களாகும். மூவேந்தர்களின் நாடு, அரண், படைச் சிறப்பு, போர்த்திறம், வீரம், ஈகை முதலான அரிய செய்திகள் இந்நூலில் இடம்பெறுகின்றன. அருணோதயம் பதிப்பபு நூலுக்கு மதிப்புரை வழங்கியுள்ள சென்னைப் புதுக்கல்லூரிப் பேராசிரியர் நா. பாண்டுரங்கள் முத்தொள்ளாயிரப் பாடல் ஒவ்வொன்றும் தகதகக்ககும் தங்கநிலா என்று பாராட்டியுள்ளார். மேலும் கடைவாயில் அடக்கிக்கொண்டு சப்பிச் சுவைக்க வேண்டிய கற்கண்டு என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். உலா வரும் அரசன்மீது காதல் கொண்டு தலைவி கூறும் ஒருதலைக் காமச் செய்திகளை, கைக்கிளைப் பொருண்மைச் செய்திகளை கொண்ட பாடல்கள் இதில் பெரும்பகுதியாக இடம்பெற்றுள்ளன.
 புத்தகத்தை பதிவிறக்கம் செய்யுங்கள்!



பாடல்கள்

செங்கைப் பொதுவன் உரையுடன்
கடவுள் வாழ்த்து தொகு

மன்னிய நாண்மீன் மதிகனலி என்றிவற்றை
முன்னம் படைத்த முதல்வனைப் – பின்னரும்
ஆதிரையான் ஆதிரையான் என்றென்(று) அயருமால்
ஊர்திரைநீர் வேலி உலகு – 1

என்றும் நிலைபெற்றிருக்கும் நாளுக்குத் தமிழர் பெயர் சூட்டியுள்ள விண்மீன் தொகுதிகள், மதியம், கனலும் கதிரவன் என்று இவற்றையெல்லாம் முதன்முதலில் படைத்த முதல்வனைப் பின்னரும் ஆதிரையான் (திருவாதிரை நாளுக்கு உரிய சிவன்), ஆதிரையான் (ஆ திரையான் ஆகி, வளரும் கடலின் அலைத்திரையில் பள்ளிகொண்டிருக்கும் திருமால்) என்று கடலை வேலியாக உடைய உலகில் வாழும் மக்கள் கொண்டாடுகின்றனர்.
சேரன் 2-5 தொகு

தாயர் அடைப்ப மகளிர் திறந்திடத்
தேயத் திரிந்த குடுமியவே – ஆய்மலர்
வண்டுலாஅங் கண்ணி வயமான்தேர்க் கோதையை
கண்டுலாஅம் வீதிக் கதவு – 2

கோதை வண்டு மொய்க்கும் பூமாலை அணிந்துகொண்டு குதிரை பூட்டிய தேரில் உலா வந்தான். அவன் அழகைக் காண விரும்பி மகளிர் கதவைத் திறந்தனர். கண்டால் அவள் மயங்கிவிடுவாள் என்று அவர்களது தாய்மார் கதவை மூடினர். இப்படி ஒருவர் மூட, ஒருவர் திறக்க இருந்ததால் கதவு மாட்டியிருந்த கொண்டி தேய்ந்ததுதான் மிச்சம். யாருடைய எண்ணமும் நிறைவேறவில்லை
வாமான்தேர்க் கோதையை மான்தேர்மேல் கண்டவர்
மாமையை அன்றோ இழப்பது – மாமையிற்
பன்னூறு கோடி பழுதோ,என் மேனியிற்
பொன்னூறி யன்ன பசப்பு - 3

சேரன் கோதை தாவும் போர்க்குதிரை பூட்டிய தேரில் செல்பவன். அவன் இப்போது மதுவாகச் செல்லும் குதிரை பூட்டிய தேரில் உலா வருகிறான், அவனைக் கண்ட மகளிர் தன் மேனியிலிருந்த மாந்தளிர் போன்ற மாமை நிறத்தை இழந்துவிட்டனர். நானோ என் மேனியில் பொன்னிறம் ஊறிக்கிடப்பது போன்ற பசப்பு நிறத்தைப் பெற்றிருக்கிறேன். இது பழுதாகுமா? ஆகாது. மாமை நிறத்தைக் காட்டிலும் பல நூறு மடங்கு எனக்கு மேன்மையானது. காரணம் அவனுக்காக ஏங்கிக் கிடைத்த பேறு ஆயிற்றே – என்கிறாள் ஒரு தலைவி.
 கடற்றானைக் கோதையைக் காண்கொடாள் வீணில்
அடைத்தாள் தனிக்கதவம் அன்னை – அடைக்குமேல்
ஆயிழையாய் என்னை அவன்மேல் எடுத்துரைப்பார்
வாயும் அடைக்குமோ தான் - 4

சேரமன்னன் கோதை கடல் போன்ற படைசூழ ஊர்வலம் வருகிறான். ஆயிழைத் தோழியே! அவனைக் காண்ணாரக் காணவொட்டாமல் தாய் கதவை அடைத்துத் தாளிட்டிருக்கிறாள். ஆயின், அவனோடு என்னைச் சேர்த்துப் பேசும் ஊரார் வாயை அவளால் அடைக்கமுடியுமா?

வரைபொரு நீள்மார்பின் வட்கார் வணக்கும்
நிரைபொரு வேல்,மாந்தைக் கோவே – நிரைவளையார்
தங்கோலம் வவ்வுதல் ஆமோ அவர்தாய்மார்
செங்கோலன் அல்லன் என. – 5

மன்னா! வணங்காதவரை வணங்கச் செய்து அவர்தம் மண்ணைக் கொள்ளலாம். உன் வலையில் விழுந்து கிடக்கும் பெண்ணின் அழகைக் கவரலாமா? பெண்ணின் தாய்மார் உன்னைச் செங்கோலன் அல்லன் என்று கூறுகிறார்களே! மாந்தை நகர மக்களின் கோ. மலை போல் அகன்ற மார்பினை உடையவன். நிரையாக நின்று வேலால் தாக்குபவர் மாந்தை நகர மக்கள். மகளிர் வரிசையாக வளையல் அணிந்தவர். கையின் வளையல் கோலத்தை வௌவலாமா?

kamarasar

காமராஜர்
தலைவர்கள்
APRIL 26, 2013


 தமிழ்நாட்டை ஆண்ட முதலமைச்சர்களுள் குறிப்பிடத்தக்க ஒருவராக கருதப்படுபவர், ‘பெருந்தலைவர் காமராஜர்’. தமிழகத்தை ஒன்பது ஆண்டு காலம் ஆட்சிசெய்த இவருடைய காலம், தமிழக அரசியல் வரலாற்றில் “பொற்காலமாக” கருதப்படுகிறது. பள்ளிக்குழந்தைகளுக்கு இலவச மதிய உணவு திட்டத்தினை ஏற்படுத்தி, ஏழை எளிய மக்களின் கல்வியில் முன்னேற்றத்தினை ஏற்படுத்தினார். தன்னுடைய உழைப்பால், தொண்டால், படிப்படியாக உயர்ந்த இவர், ‘பெரும் தலைவர்’, ‘தென்னாட்டு காந்தி’, ‘படிக்காத மேதை’, ‘கர்ம வீரர்’, ‘கல்விக்கண் திறந்த காமராஜர்’ என பல்வேறு சிறப்பு பெயர்களால் அழைக்கப்படுகிறார். சமுதாயத்தில், தாழ்த்தப்பட்டோர் மற்றும் ஏழைகளுக்கு நல்லது செய்யும் அவரின் தன்னலமற்ற தொண்டிற்காக, இந்திய அரசு, அவரின் மறைவிற்கு பின்னர் 1976 ஆம் ஆண்டு “பாரத ரத்னா” விருதினை வழங்கியது. இந்தியாவின் மதிக்கத்தக்க இரண்டு பிரதம மந்திரிகளை உருவாக்கி, இந்தியாவின் ‘கிங்மேக்கராகப்’ போற்றப்படும் காமராஜரின் வாழ்க்கை வரலாறு மற்றும் சாதனைகளை விரிவாகக் காண்போம்.

பிறப்பு: ஜூலை 15, 1903

இடம்: விருதுநகர், தமிழ்நாடு, இந்தியா

பணி: அரசியல் தலைவர், தமிழக முதல்வர்.

இறப்பு: அக்டோபர் 2, 1975

நாட்டுரிமை: இந்தியன்

பிறப்பு:

கு. காமராஜர் அவர்கள், 1903  ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் 15  ஆம் நாள், இந்தியாவின் தமிழ்நாடு மாநிலத்திலுள்ள “விருதுநகரில்” குமாரசாமி நாடாருக்கும் சிவகாமியம்மாவுக்கும் மகனாக பிறந்தார். இவருடைய இயற்பெயர் ‘காமாக்ஷி’. அவருடைய தாயார் மிகுந்த நேசத்துடன், அவரை “ராஜா” என்று அழைப்பார். அதுவே, பின்னர் (காமாக்ஷி + ராஜா) ‘காமராஜர்’ என்று பெயர் வரக் காரணமாகவும்  அமைந்தது.

ஆரம்ப வாழ்க்கை மற்றும் கல்வி:

காமராஜர் அவர்கள், தனது ஆரம்பக்கல்வியை தனது ஊரிலேய தொடங்கி, 1908 ஆம் ஆண்டில் “ஏனாதி நாராயண வித்யா சாலையில்” சேர்க்கப்பட்டார். பின்னர் அடுத்த வருடமே விருதுப்பட்டியிலுள்ள உயர்நிலைப்பள்ளியான “சத்ரிய வித்யா சாலா பள்ளியில்” சேர்ந்தார். அவருக்கு ஆறு வயதிருக்கும் பொழுது, அவருடைய தந்தை இறந்ததால், அவரின் தாயாரின் நகைகளை விற்றுக் குடும்பத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. தன்னுடைய பள்ளிப்படிப்பை தொடரமுடியாத நிலைக்கு தள்ளப்பட்ட காமராஜர், தன்னுடைய மாமாவின் துணிக்கடையில் வேலைக்குச் சேர்ந்தார்.

solargal varalaru

WhatsApp
தமிழக அரச சார்பில் தஞ்சை பெரிய கோவிலை கட்டியதற்கு ஆயிரமாண்டு நிறைவு விழா நிகழ்த்தப் பெற்றது. மக்களாட்சிக்கு நிகரான நிர்வாகத்தையும், மக்கள் நல திட்டங்களையும் செயல்படுத்திய ராசராசனின் ஆட்சியை போல மத்தியிலும் மாநிலத்திலும் நல்லாட்சி நடைபெறுவதாக காங்கிரசு தலைவர் வாசன் கூறுகிறார். மக்களாட்சியை திறம்பட நடத்தியவன் ராசராசன் என்கிறார் கருணாநிதி. வரி கட்ட முடியாதவர்களின் நிலம் பறிக்கப்பட்டு கருவூலத்தில் சேர்க்கப்பட்டதாகவும் சொல்கிறார். கோவிலை கட்டுவது பெரிதல்ல தொடர்ந்து அதனை நிர்வகிப்பதுதான் சிரமம் என்கிறார் கனிமொழி.

ஆனால் தமிழனுக்கு வரலாறு இல்லை, எனவே குழு அமைத்து வரலாறு எழுத வேண்டும் என்கிறார் அமைச்சர் துரைமுருகன். தமிழ் மொழியே ஒரு வரலாறுதானே. தமிழை முடக்க நினைத்தவர்களிடமிருந்து திருமறைகளை மீட்டவன் ராசராசன், வடமொழியில் பாடுபவர்களை விட அதிக அளவில் ஓதுவார்களை பெரிய கோவிலில் நியமித்தான், ஒரு கலாச்சார மாற்றத்தை தடுத்து நிறுத்தினான் என்கிறார் அன்பழகன். பிற்காலத்தில் இன உணர்வு மங்கியதால் சமஸ்கிருத ஆதிக்கம் மிகுந்ததாகவும் அதனை 20 ஆம் நூற்றாண்டின் இன உணர்வு மீட்டெடுத்ததாகவும், அந்த போராட்டத்தின் விளைவாகத்தான் இன்று ஆலயங்களில் தமிழில் வழிபாடு கட்டாயமாக்கப்பட்டது என்றும் ஸ்டாலின் பேசுகிறார்.

திருமறைகளை கண்டெடுத்ததாக சொல்லப்படும் சிதம்பரத்திலேயே மனித உரிமை பாதுகாப்பு மையமும், சிவனடியார் ஆறுமுகசாமியும் இரத்தம் சிந்தி போராடித்தான் தமிழில் வழிபடும் உரிமையை பெற்றனர் என்பது சமகால வரலாறு.  வரலாறு இல்லாமல் எந்த சமூகமும் இல்லை. ஆனால் வரலாற்றை திரிக்க நினைக்கும் ஆளும் வர்க்கம் மேற்கண்டவாறு முரண்பாட்டுடன் பேசுவது இயல்பே. பெரிய கோவிலின் கல்வெட்டுக்களில்தான் தமிழகத்தில் முதன்முதலாக சமஸ்கிருதம் அச்சேறியது. முன்னர் தானமளிக்கப்பட்டு களப்பிரர் காலத்தில்  பிடுங்கப்பட்ட நிலங்களை மீண்டும் பார்ப்பனர்களுக்கே வழங்கியது சோழர் ஆட்சிதான். போரில் தோற்றவர்களில் இருந்தும் வரி கட்ட முடியாமல் போன குடியானவ வீடுகளில் இருந்தும் தகுதியான பெண்களை தெரிவு செய்து, உடலில் சூடும் போட்டு, கல்வெட்டுகளில் பெயரையும் பதிவு செய்து சுமார் 400 பேரை பெரிய கோவிலில் தேவரடியார் என்ற தாசி தொழிலில் ஈடுபடுத்தியவன் ராசராசன். மீந்த பெண்களை பெரிய கோவிலின் கொட்டாரத்தில் நெல் குற்ற அனுப்பினான்.

சோழர் காலத்தில் நீர்ப்பாசன வசதியை தனது கைப்பிடியில் வைத்திருந்தது கோவில் நிர்வாகமே. அன்றைய ஆளும்வர்க்கமான பார்ப்பன மற்றும் வெள்ளாள சாதிக்கு போக மீந்த ஆற்று மற்றும் ஏரி நீர்தான் குத்தகை விவசாயிகளுக்கு.  அதுவும் அவர்களுக்கு தோதான நேரத்தில்தான் அளிக்கப்பட்டது. எனவே விளைச்சல் குறைவதும், வரியோ பார்ப்பன வேளாள சாதிகளின் நில விளைச்சலுக்கு நிகராக இருப்பதும் தவிர்க்க முடியாத துயரமானது.

வரி கட்ட முடியாதவர்களுக்கு சிவ துரோகி என்ற பட்டமளித்து, அவர்களது நிலத்தை விற்று மைய அரசிடம் சமர்ப்பித்தது ஊர் சபை. அந்த விற்பனைக்கு ராசராசனும் அவனது தமக்கையும் பணம் அளித்ததை கல்வெட்டுகள் பல ஆதாரத்துடன் தெரிவிக்கின்றன. அந்த நிலங்கள் ஆலயத்திற்கு சொந்தமான தேவ தானங்களாகவும், பிராமணர்களுக்கு சொந்தமான பிரம்மதேயங்களாகவும் மற்றும் வேதகல்விச் சாலைகளுக்கான மானியத்திற்காக ஏற்படுத்தப்பட்ட சதுர்வேதி மங்கலங்களாகவும் பின்னர் மாற்றப்பட்டது. அதே நேரத்தில் வரிகட்ட முடியாத ஏழை குத்தகை விவசாயிகள் சிவ துரோக பட்டத்திலிருந்து தப்புவதற்காகவும் தமது பெண்டிரை ஆலய தாசி வேலைக்கு நேர்ந்து விட்ட கொடுமையும் சோழர் கால பொற்கால ஆட்சியில்தான் நிக

prapoorul venba maalsi

இன்று தமிழுக்கு தொண்டு செய்த ஜியு போப் பிறந்த நாள்
தமிழ் - Tamil is on Facebook. To connect with தமிழ் - Tamil, join Facebook today.
Join
or
Log In
தமிழ் - Tamil shared their photo.
இன்று தமிழுக்கு தொண்டு செய்த ஜியு போப் பிறந்த நாள்
தமிழ் - Tamil is with Jijo Anbu.
Reverend G.U.Pope "Student of Tamil" (1820 - 1908) - George Uglow Pope was born on 24 April 1820 in Prince Edward Island in Nova Scotia. His family migrated to England when he was an infant. Even as a child he cultivated many a language. He left for South India in 1839. It was at Sawyerpuram near Tuticorin that "the Student of Tamil" bloomed into a scholar of Tamil, Sanskrit and Telugu. Pope setup several schools and taught Latin, English, Hebrew, Mathematics and Philosophy. As he was a martinet he was always in trouble. Of him Bishop Caldwell said:
"The chief drawback to his success was the severity of his discipline which led, after a succession of petty rebellions, to his withdrawal".
Pope believed in the theory: "Things have tears". He worked with the motto: "Conscience within and God above". He completed his translation of Tirukkural on September 1, 1886. His "Sacred Kural" contains introduction, grammar, translation, notes, lexicon and concordance. It also includes the English translation of F.W.Ellis and the Latin Translation of Fr. Beschi. It is a tome of 436 pages.
He had, by February 1893, translated Naaladiyaar. His magnum opus, the translation of Tiruvachakam appeared in 1900. Of this he says:
"I date this on my eightieth birthday. I find, by reference, that my first Tamil lesson was in 1837. This ends, as I suppose a long life of devotion to Tamil studies. It is not without deep emotion that I thus bring to a close my life's literary work".
The much coveted Gold Medal of the Royal Asiatic Society was awarded to him in 1906. He passed away on 12 February 1908.
The services of this great soul to Tamil and Saivism defy reckoning by weights and measures. In his last days he was a mature Saiva Siddhanti, with his faith as ever rooted in Chiristianity. He delivered his last sermon on May 26, 1907.
What he himself felt about it, is extracted hereinbelow. It is reproduced from the Light of Truth, Vol. VIII, February 1908, No. 11, page 327.
The Soul's Emancipation [In Sanskrit, Mukti or Moksha]
The Last Message from Rev. Dr. G.U.Pope M.A, DD
In forwarding us a copy of his last Sermon preached in Balliol College Chapel on May 26,1907, with all best Christmas wishes, Dr.Pope wrote to us as follows in his Autograph which will interest all Indian lovers of this old Tamil veteran Scholar and Savant.
26 Walton Bell Road,
Oxford, Dec.25, 1907.
My dear friend,
In the heart of this my last sermon, lie truths that harmonize with all that is best in Tiruvachagam and Siva-nyanam(Siva-gnana bodham).
I am very old. May the Father bless you and yours.
Ever truly your friend
G.U.Pope.

thirukadukam

Thirikadugam Health Benefits & Medicinal Use: Homemade Cough Syrup


Sukku (dry ginger), milagu (peppercorns) and thippili (long pepper) is called thirikadugam in Tamil. The combination of these three ingredients is so very effective that it is used to treat many diseases and it is popularly called thirikadugam in Tamil. In India, we have quite few herbal powders that are marketed for cough and removing phlegm, which are quite effective actually. Last week, when I was talking to my sister in law, she mentioned that she makes her own herbal powder now and she said it was exactly like the store bought herbal powder for cough and cold that she had used before. She also added that it was very very effective for removing the phlegm. When she mentioned the ingredients, I realized that she was mentioning thirikadugam. Thirikadugam is an ultimate medicine that treats a wide variety of diseases depending on how it is used. Thirikadugam can be used for treating cold related headaches, sinus problems, in fact it also treats indigestion related problems too. I had completely forgotten to mention thirikadugam in the blog. I find that the main problem many readers of this blog face is not able to find fresh herbs that I mention in the remedy. So I was thinking that I should post more of remedies in which the ingredients can be sourced easily and can be stored for a long time like thirikadugam. This powder once made can be stored in an airtight box for future use and once you start using this blend, I am sure you will be using it again and again. Even I really love this combination, no wonder our elders have praised thirikadugam so much. To make the powder, sun dry sukku, milagu, thippili in a plate till crisp and powder it finely in a mixer. To make the decoction, add around half a tsp of the powder for a cup of water. This was the measurement my sister in law gave me, but if you find it very spicy or if you are giving it to children, decrease the amount of the powder. This herbal decoction also can be taken when you are lethargic, have a severe body ache or general feeling ill or sick.
.


 METHOD:
1. Measure out the peppercorns, long pepper and dry ginger in a plate and sun dry till crisp. The weight of the three ingredients should be approximately same. You don't have to sun dry for a long time, just 15 to 20 minutes in bright sunlight would too.



2. Powder it as finely as you can in a dry mixer and you don't have to sieve it.



4. To make the decoction, boil around a cup water along with 1/2 tsps of the herbal powder mix.



5. Boil for a few minutes, switch off and strain. The longer you boil, the spicier it will get and if you boil it for too long, it will taste bitter. If you like to sweeten, I would suggest sweetening it with palm candy. This mixture can be taken daily twice till one gets good relief.



NOTES:
Sun drying makes it easier to grind the ingredients finely.
The mixture need not be too fine, a little coarseness is ok.
Like I mentioned before, the amount of powder to be added depends on the age.
This powder can be given to young children from the age of 2 to 3 years onwards.
For young children, less than 1/4 tsp will be more than enough. If children refuse to drink it, you can sweeten with honey too.
This powder can be made and stored in the refrigerator for up to 6 months.
This powder can be used for all cold related problems.
This same remedy can be used to treat indigestion.

kappiyam

The Five Great Epics of Tamil Literature
Topics in Tamil literature
Sangam Literature
The Five Great Epics of Tamil Literature
Silappatikaram Manimekalai
Cīvaka Cintāmaṇi Valayapathi
Kundalakesi
Bhakthi Literature
Tevaram Divya Prabandha
Tirumuṟai
Tamil people
Sangam Sangam landscape
Tamil history from Sangam literature Ancient Tamil music
edit
The Five Great Epics of Tamil Literature (Tamil: ஐம்பெரும்காப்பியங்கள் Aimperumkāppiyaṅkaḷ) are five large narrative Tamil epics according to later Tamil literary tradition, namely Cilappatikāram, Manimekalai, Cīvaka Cintāmaṇi, Valayapathi and Kuṇṭalakēci.[1] The first mention of the "Aimperumkappiyam" (lit. Five large epics) occurs in Mayilainathar's commentary of Nannūl. However, Mayilainathar does not mention the names of the five epics. The names of the epics are first mentioned in the late 18th century – early 19th century work Thiruthanikaiula. Earlier works like the 17th century poem Tamil vidu thoothu mention the great epics as Panchkavyams.[2][3] Among these, the last two, namely Valayapathi and Kuṇṭalakēci are not extant.[4]

These five epics were written over a period of 1st century CE to 10th century CE and act as the historical evidence of social, religious, cultural and academic life of people during the era they were created. Cīvaka Cintāmaṇi introduced long verses called virutha pa in Tamil literature,[5] while Cilappatikāram used akaval meter (monologue), a style adopted from Sangam literature.

Great Epics of Tamil Literature Edit

According to the great Tamil commentator Atiyarkkunallar (12th–13th century BCE), poems were of two kinds – Col thodar nilai ceyyuḷ (சொல் தொடர் நிலை செய்யுள்) or poems connected by virtue of their formal properties and Poruḷ toṭar nilai ceyyuḷ (பொருள் தொடர் நிலை செய்யுள்), or poems connected by virtue of content that forms a unity.[6][7] Cilappatikāram, the Tamil epic is defined by Atiyarkkunallar as Iyal icai nāṭaka poruḷ toṭar nilai ceyyuḷ (இயல் இசை நாடக பொருள் தொடர் நிலை செய்யுள்), poems connected by virtue of content that forms a unity having elements of poetry, music and drama.[6][7] Such stanzas are defined as kāvya and kappiyam in Tamil. In Mayilainathar's commentary (14th century CE) on the grammar Nannūl, we first hear the mention of aimperumkappiyam, the five great epics of Tamil literature.[6]

Each one of these epics have long cantos, like in Cilappatikāram, which has 30 referred as monologues sung by any character in the story or by an outsider as his own monologue often quoting the dialogues he has known or witnessed.[8] It has 25 cantos composed in akaval meter, used in most poems in Sangam literature. The alternative for this meter is called aicirucappu (verse of teachers) associated with verse composed in learned circles.[9] Akaval is a derived form of verb akavu indicating to call or beckon. Cilappatikāram is also credited to bring folk songs to literary genre, a proof of the claim that folk songs institutionalised literary culture with the best maintained cultures root back to folk origin.[9] Manimekalai is an epic in ahaval metre and is noted for its simple and elegant style of description of natural scenery.[10] Cīvaka Cintāmaṇi is one of the earliest works of Tamil literature in long verses called virutha pa.[5]

No Name Author Notes
1 Cilappatikāram Ilango Adigal Non religious work of 1st century CE[4]
2 Manimekalai Sīthalai Sāttanār Buddhist religious work of 1st or 5th century CE[4]
3 Cīvaka Cintāmaṇi Tirutakkatevar Jain religious work of 10th century CE[4]
4 Valayapathi Unknown Jain ascetic Jain religious work of 9th century CE[4]
5 Kundalakēci Naguthanar Buddhist religious work of 5th century CE[4]

reVerberation

Reverberation
Page issues
"Reverb" redirects here. For other uses, see Reverb (disambiguation).

Short sample of reverberation effect
Clean signal, followed by different versions of reverberation (with longer and longer decay times).
Problems playing this file? See media help.
Reverberation, in psychoacoustics and acoustics, is the persistence of sound after a sound is produced.[1] A reverberation, or reverb, is created when a sound or signal is reflected causing a large number of reflections to build up and then decay as the sound is absorbed by the surfaces of objects in the space – which could include furniture, people, and air.[2] This is most noticeable when the sound source stops but the reflections continue, decreasing in amplitude, until they reach zero amplitude.

Reverberation is frequency dependent: the length of the decay, or reverberation time, receives special consideration in the architectural design of spaces which need to have specific reverberation times to achieve optimum performance for their intended activity.[3] In comparison to a distinct echo that is a minimum of 50 to 100 ms after the initial sound, reverberation is the occurrence of reflections that arrive in less than approximately 50 ms. As time passes, the amplitude of the reflections gradually reduces to zero. Reverberation is not limited to indoor spaces as it exists in forests and other outdoor environments where reflection exists.

Reverberation occurs naturally when a person sings, talks, or plays an instrument acoustically in a hall or performance space with sound-reflective surfaces.[4] The sound of reverberation is often electronically added to the vocals of singers and to musical instruments. This is done in both live sound systems and sound recordings by using effects units. Effects units that are specialized in the generation of the reverberation effect are commonly called reverbs.

tholkappiam

Tolkāppiyam
Topics in Sangam literature
Sangam literature
Akattiyam Tolkāppiyam
Patiṉeṇmēlkaṇakku
Eṭṭuthokai
Aiṅkurunūṟu Akanaṉūṟu
Puṟanāṉūṟu Kalittokai
Kuṟuntokai Natṟiṇai
Paripāṭal Patiṟṟuppattu
Pattuppattu
Tirumurukāṟṟuppaṭai Kuṟiñcippāṭṭu
Malaipaṭukaṭām Maturaikkāñci
Mullaippāṭṭu Neṭunalvāṭai
Paṭṭiṉappālai Perumpāṇāṟṟuppaṭai
Poruṇarāṟṟuppaṭai Ciṟupāṇāṟṟuppaṭai
Patiṉeṇkīḻkaṇakku
Nālaṭiyār Nāṉmaṇikkaṭikai
Iṉṉā Nāṟpatu Iṉiyavai Nāṟpatu
Kār Nāṟpatu Kaḷavaḻi Nāṟpatu
Aintiṇai Aimpatu Tiṉaimoḻi Aimpatu
Aintinai Eḻupatu Tiṉaimalai Nūṟṟu Aimpatu
Tirukkuṛaḷ Tirikaṭukam
Ācārakkōvai Paḻamoḻi Nāṉūṟu
Ciṟupañcamūlam Mutumoḻikkānci
Elāti Kainnilai
Related topics
Sangam Sangam landscape
Tamil history from Sangam literature Ancient Tamil music
edit
The Tolkāppiyam (Tamil: தொல்காப்பியம்) is a work on the grammar of the Tamil language and the earliest extant work of Tamil literature[1] and linguistics. It is written in the form of noorpaa or short formulaic compositions and comprises three books – the Ezhuttadikaram, the Solladikaram and the Poruladikaram. Each of these books is further divided into nine chapters each. While the exact date of the work is not known, based on linguistic and other evidence, it has been dated variously between the third century BCE and the 10th century CE. Some modern scholars prefer to date it not as a single entity but in parts or layers.[2] There is also no firm evidence to assign the authorship of this treatise to any one author.

Tolkappiyam deals with orthography, phonology, morphology, semantics, prosody and the subject matter of literature. The Tolkāppiyam classifies the Tamil language into sentamil and koduntamil. The former refers to the classical Tamil used almost exclusively in literary works and the latter refers to the dialectal Tamil, spoken by the people in the various regions of ancient Tamilagam.[3]

Tolkappiyam categorises alphabet into consonants and vowels by analysing the syllables. It grammatises the use of words and syntaxes and moves into higher modes of language analysis. The Tolkāppiyam formulated thirty phonemes and three dependent sounds for Tamil.

thirukural

கடவுள் வாழ்த்து

குறள் 1:
அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி
பகவன் முதற்றே உலகு
மு.வ உரை:
எழுத்துக்கள் எல்லாம் அகரத்தை அடிப்படையாக கொண்டிருக்கின்றன. அதுபோல உலகம் கடவுளை அடிப்படையாக கொண்டிருக்கிறது.
சாலமன் பாப்பையா உரை:
எழுத்துக்கள் எல்லாம் அகரத்தில் தொடங்குகின்றன; (அது போல) உலகம் கடவுளில் தொடங்குகிறது.
கலைஞர் உரை:
அகரம் எழுத்துக்களுக்கு முதன்மை; ஆதிபகவன், உலகில் வாழும் உயிர்களுக்கு முதன்மை
குறள் 2:
கற்றதனால் ஆய பயனென்கொல் வாலறிவன்
நற்றாள் தொழாஅர் எனின்
மு.வ உரை:
தூய அறிவு வடிவாக விளங்கும் இறைவனுடைய நல்ல திருவடிகளை தொழாமல் இருப்பாரானால், அவர் கற்ற கல்வியினால் ஆகிய பயன் என்ன?
சாலமன் பாப்பையா உரை:
தூய அறிவு வடிவானவனின் திருவடிகளை வணங்காதவர், படித்ததனால் பெற்ற பயன்தான் என்ன?
கலைஞர் உரை:
தன்னைவிட அறிவில் மூத்த பெருந்தகையாளரின் முன்னே வணங்கி நிற்கும் பண்பு இல்லாவிடில் என்னதான் ஒருவர் கற்றிருந்தாலும் அதனால் என்ன பயன்? ஒன்றுமில்லை